Umutlarımız vardı seninle
Kömür gözlüm
Tıpkı yeşeren yaprak gibi
Gidişinle yaraladın beni
Kalbime saplanan
Keskin bir bıçak misali
Ben acılar içinde kıvranıyorum
Biliyormusun kömür gözlüm
Gittiğin günden beri
Tutan kimse de yok
Artık elimden
Tıpkı senin
Elimden tuttuğun gibi
Senin gidişinle
Ben hep gece yaşıyorum
Gündüzüm hiç olmuyor
Hasretin denen o illet
Bir türlü yakamı bırakmıyor
Yalvarıyorum tanrıya
Bir kasırga çıksa da aniden
Alıp götürse uzaklara
Seninle ilgili her şeyi
Artık güneş doğsa üstüme
Güneşe hasret toprak misali
Sen belki de mutlusun
Gittiğin yerde mutlu yaşıyorsun
Ben ise burada mutsuz ve umutsuz
Kaybetmişim de artık benliğimi
Yaşadığım sensiz hayat ise
TIPKI YAŞAYAN BİR ÖLÜ MİSALİ
YAZAN-NAZMİ ÖZTÜRK
ZONGULDAK-TÜRKİYE